wydać wyrok

См. также в других словарях:

• wyrok — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż IIa, D. u {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} orzeczenie sądu wydane po rozprawie, rozstrzygające spór (w procesie cywilnym) albo dotyczące winy lub kary (w procesie karnym) : {{/stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• wyrok — m III, D. u, N. wyrokkiem; lm M. i 1. «w procesie karnym: orzeczenie sądu dotyczące winy lub kary; w procesie cywilnym: orzeczenie sądu rozstrzygające spór» Łagodny, surowy, sprawiedliwy wyrok. Wyrok skazujący, uniewinniający. Wyrok na… …   Słownik języka polskiego

• wydać — dk I, wydaćdam, wydaćdasz, wydaćdadzą, wydaćdaj, wydaćdał, wydaćdany wydawać ndk IX, wydaćdaję, wydaćdajesz, wydaćwaj, wydaćwał, wydaćany 1. «wyłożyć, wydatkować pieniądze na coś, zapłacić za coś» Wydać całą pensję. Wydawać pieniądze na… …   Słownik języka polskiego

• osądzić — dk VIa, osądzićdzę, osądzićdzisz, osądź, osądzićony osądzać ndk I, osądzićam, osądzićasz, osądzićają, osądzićaj, osądzićał, osądzićany 1. «rozpatrzyć sprawę i wydać wyrok; skazać wyrokiem sądu» Sędziowie przysięgli osądzili go zgodnie z prawem.… …   Słownik języka polskiego

• skazać — dk IX, skażę, skażesz, skaż, skazaćał, skazaćany skazywać ndk VIIIa, skazaćzuję, skazaćzujesz, skazaćzuj, skazaćywał, skazaćywany «wydać wyrok określający karę wymierzoną oskarżonemu za popełnione przestępstwa» Skazać kogoś na wygnanie. Skazać… …   Słownik języka polskiego

• zaocznie — 1. «pod czyjąś nieobecność, w czasie czyjejś nieobecności» Wybrać kogoś zaocznie do zarządu. Osądzić kogoś, wydać wyrok zaocznie. 2. «w sposób zaoczny, (ucząc się, studiując) systemem zaocznym» Studiować zaocznie. Ukończyć zaocznie technikum,… …   Słownik języka polskiego

• zawyrokować — dk IV, zawyrokowaćkuję, zawyrokowaćkujesz, zawyrokowaćkuj, zawyrokowaćował, zawyrokowaćowany 1. «wydać wyrok; orzec» Sąd zawyrokował zaocznie. 2. «wypowiedzieć się w jakiejś sprawie, wyrazić sąd, opinię, zdanie o czymś; oświadczyć, stwierdzić»… …   Słownik języka polskiego

• wydawać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk Id, wydawaćdaję, wydawaćdaje, wydawaćwaj {{/stl 8}}– wydać {{/stl 13}}{{stl 8}}dk XIa, wydawaćdam, wydawaćda, wydawaćdadzą, wydawaćdaj, wydawaćdamy {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}}… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• dekret — m IV, D. u, Ms. dekretecie; lm M. y 1. «akt prawny mający moc ustawy, wydawany przez organ inny niż parlament, np. przez organ władzy wykonawczej (prezydenta, rząd)» Dekret prezydenta o zmianie waluty. Ogłosić, wydać, zawiesić dekret. Dekret… …   Słownik języka polskiego

• ogłosić — dk VIa, ogłoszę, ogłosićsisz, ogłoś, ogłosićsił, ogłoszony ogłaszać ndk I, ogłosićam, ogłosićasz, ogłosićają, ogłosićaj, ogłosićał, ogłosićany 1. «podać do publicznej wiadomości, powiadomić ogół; obwieścić» Ogłosić dekret, manifest, odezwę.… …   Słownik języka polskiego

• orzec — dk Vc, orzeknę, orzekniesz, orzekł, orzeczony, orzekłszy orzekać ndk I, orzecam, orzecasz, orzecają, orzecaj, orzecał, orzecany 1. «wypowiedzieć, wyrazić sąd, opinię, zdanie o czymś; oświadczyć, stwierdzić, określić coś, rozstrzygnąć coś» Lekarze …   Słownik języka polskiego